Onze Spaanse bruiloft

29 augustus 2015

06.45 uur, ik vraag Jesse hoe laat het is. Hij slaapt nog diep maar kijkt op zijn telefoon. “Romy, over 15 minuten gaat de wekker en we gaan er niet uit als er een 6 op de klok staat.” Ik kan niet meer wachten, dus vind dat het tijd is om eruit te gaan.

We nemen een douche en sluipen vervolgens naar de kamer van mijn ouders om te zien of Yara al wakker is. Dat wordt ze net. Jesse geeft Yara een flesje en neemt haar mee om te gaan ontbijten. Daisy staat al te popelen om mn make up te doen en gaat als een speer, veel sneller als dat we geoefend hadden.

Om 09.00 uur komt de kapster voor mij. Gelukkig hebben we donderdag een proefkapsel geoefend en dus ook zij gaat als een speer. Behalve de Spaanse kapster zijn nog steeds Duy en Daisy bij me. Ik vertel ze dat mn handen zweten, ik weet niet of ik ooit zo’n zenuwachtig gevoel heb gehad. Dit ken ik niet van mezelf. Gelukkig is het rond 10.00 uur zover. Mn zusjes, de moeders, Floor en Wendy zijn er bij als ik eindelijk mn jurk aan mag. Eerst het corset, Duy wacht netjes op het balkon totdat ik wat bedekter ben. En dan mag ik mn jurk erbij pakken. Ja, hij zit perfect! Floor kan dr tranen niet in bedwang houden, de eerste emoties van de dag, er zullen er nog velen volgen.

« ‹ 1 van 4 › »

Iedereen gaat naar beneden, naar de patio, waar de andere gasten al staan te wachten. Ik blijf boven met Daisy en krijg een seintje van Wendy wanneer ik mag komen. Zodra ik het nummer; ‘Going to the chapel’ hoor, mag ik naar beneden. Wat heb ik dit nummer vaak geluisterd, op de fiets naar mn werk, met in gedachten het eerste moment dat Jesse mij zou zien. En nu is het zover. Ik loop langs de receptie en door de deuren. Daar staat Jesse, met achter hem onze familie. Wauw! Wat ziet hij er ook mooi uit!

Om 10.30 vertrekken wij met de fotograaf voor een foto sessie. Wij rijden voorop in onze rode mini cooper cabrio. We stoppen al snel om wat foto’s te schieten. Vervolgens rijden we door en stoppen we in het dorp La Joya. We hebben al een aantal keer wat oudere Spaanse mannetjes zien zitten en het er al over gehad hoe leuk het zou zijn om met hun op de foto te gaan. In eerste instantie lopen we langs en schiet de fotograaf wat foto’s. Vervolgens vraag ik de mannen in mn beste Spaans of we met ze op de foto’s mogen.

« ‹ 1 van 2 › »

We rijden verder en na 10 minuutjes nemen we een onbekende afslag de bergen in. Weer een prachtige locatie om foto’s te maken. Wanneer we de auto weer instappen zien we een horde geiten aankomen lopen. We stappen snel uit zodat we ook daar weer een aantal unieke foto’s kunnen maken. We rijden richting Antequera en opeens trapt Jesse op de rem. We zien de bus al waarmee de gasten vanuit Malaga zijn opgepikt. Zouden ze nog in de bus zitten? We nemen geen risico en rijden snel achteruit. We besluiten naar een wegrestaurant te gaan. Waar ik met moeite, onder begeleiding van Daisy, voor het eerst in mn bruidsjurk naar het wat krappe toilet ga. We nemen een colaatje en wachten op een seintje van Wendy dat de gasten bij het tapas restaurant El Escribano zijn gearriveerd.

Aankomst Antequera

Wij gaan ook die kant op en wachten voor de arc totdat we onze gasten eindelijk ontmoeten. We wachten even op een grote groep toeristen die net een uitleg krijgt over de geschiedenis van de Arc. Het valt me op daar niemand luisterd naar de gids maar stiekem foto’s van ons neemt.

Het is zover, we mogen. We lopen door de Arc en zien dat er iemand op een dwarsfluit aan het spelen is, in de verte zien we onze vrienden en familie. Jesse heeft kippenvel. Wat een geweldige aankomst. In het zuiden van Spanje staan dan onze vrienden die de moeite hebben genomen om hier helemaal naar toe te komen voor onze bruiloft! We zien wat traantjes bij een aantal vrienden wanneer we dichterbij komen. De gastheer ontvangt ons met een glaasje Cava. We geven iedereen een dikke knuffel.

Iedereen gaat weer zitten, we verwelkomen de gasten met een kort woordje en één voor één verschijnen de meest heerlijke tapas op tafel. Er is meer dan genoeg. Ook van de kannen bier en kannen Tinto de Verano. Tussendoor neemt Duy ons weer mee om wat foto’s te schieten met op de achtergrond het prachtige Antequera.

« ‹ 1 van 4 › »

Hotel Fuente del Sol

Rond 14.00 uur vertrekt iedereen weer richting de bus. Wij stappen weer in onze bruidsauto, zetten de muziek hard en rijden voor de bus uit. Jesse en ik zitten te stralen in onze auto. We beseffen ons hoe bijzonder het is dat in de bus achter ons, onze belangrijkste vrienden zitten. Voor de buschauffeur is het best een uitdaging om bij het hotel te komen, met alle smalle en scherpe bochten, hoog de bergen in. Voordat we La Joya inrijden komen we weer een groep geiten tegen waar we even op moeten wachten. Iedereen ligt dubbel. Als ze voorbij zijn rijden we verder en komen we 5 minuten later aan bij hotel Fuente del Sol. Iedereen is onder de indruk, wat een locatie!

We verzamelen met alle gasten bij het zwembad, waar de bar al klaar staat en voor iedereen een welkoms Sangria. Die smaakt heerlijk, al ben ik natuurlijk als de dood dat er iets van op mn jurk komt. Ook staat de ham cutter al druk de ham te snijden. Heerlijke Spaanse ham wat natuurlijk echt bij een Spaanse bruiloft hoort. De eerste gasten springen het zwembad in, de rest staat er gezellig omheen en anderen checken alvast in op hun kamer.

De ceremonie

Om 18.00 is het tijd voor de ceremonie. Om een hoekje kijk ik mee wanneer onze gasten via een paadje naar de plek van de ceremonie lopen onder begeleiding van de muzikanten. Ze beginnen met het nummer ‘Marry You’ van Bruno Mars. Muziek wat live wordt gespeeld door muzikanten maakt het zo veel echter en intenser. Mam, bedankt dat je dit zo hebt kunnen organiseren! En wat spelen ze goed!

Wanneer iedereen zit wordt het nummer Pachabel gespeeld en mogen de familie en kinderen naar beneden lopen. Nu sta ik alleen nog met mn vader bovenaan. Jeetje, wat bijzonder. Het is zover, de wedding march wordt gespeeld en we mogen lopen. Het nummer loopt over in mij favoriet ‘ Love is all Around ‘. Wat een bijzonder moment tussen vader en dochter. We komen aan bij de gasten en mn vader geeft me weg aan Jesse. Hij geeft mij een kus en vraagt Jesse goed voor mij te zorgen.

De ceremonie is zo mooi! De woordjes, de speeches van mijn moeder en Jesse zn vader, de geloften, de muziek. Jesse en ik zijn ons heel bewust van het bijzondere moment en knijpen elkaar regelmatig in elkaars hand. Van te voren hebben hebben we dit met elkaar afgesproken om een soort van ‘mental picture’ te maken en zo even heel bewust te genieten van het moment.

Na de ringuitwisseling is het tijd om het certifcaat te tekenen. We hebben dit door Pim laten maken naar aanleiding van een Joodse Ketubah. Onze eigen teksten hebben we op leisteen laten graveren. Nadat wij hebben getekend mogen onze getuigen plaats nemen. We kijken achter ons terwijl onze getuigen tekenen met het prachtige uitzicht op de achtergrond, alsof het een schilderij is.

« ‹ 1 van 8 › »

We denken dat de ceremonie is afgelopen, maar dat is het niet! Paul sluit de ceremonie af, maar geeft de microfoon nog aan Daisy en Sophie. Ze beginnen te zingen: Love, Love, Love… Vervolgens onder begeleiding van de muzikanten zingen ze: There’s nothing you can do that can’t be done. There is nothing you sing that can’t be sung. Nothing you can say but you can learn to play the game. It’s easy. All you need is love.. En opeens verschijnt de trompetist uit het publiek! Precies zoals in de film van love actually! Tussendoor zingen alle gasten het refrein mee. De tranen rollen over mn wangen. Dit is wel echt de grootste verassing en maakt de ceremonie helemaal compleet tot de meest romantische ceremonie ooit!

Na het eten gaan we naar boven waar ze de locatie voor het feest weer mooi hebben aangekleed. Allemaal lichtgevende ballonnen op de dansvloer en de DJ is van start gegaan. Jesse helpt tussendoor nog even om Yara naar bed te brengen en is vervolgens klaar voor zijn openingsdans met mij. Toch ook weer een heel bijzonder moment. We zouden bijna vergeten dat al onze gasten om ons heen staan wanneer we elkaar in de ogen kijken en elkaar zoenen. Na het tweede refrein loopt Jesse naar mijn vader toe voor een eerste dans met zijn dochter en loop ik naar Conny voor een eerste dans met haar zoon.
Het nummer ‘Thinking out Loud’ loopt over in een lekkere beat en het feest is geopend!

« ‹ 1 van 4 › »

Alle soorten muziek genres komen voorbij dus iedereen kan los gaan. Jesse en ik staan de hele avond op de dansvloer en willen dat deze dag niet meer stopt. In eerste instantie zou de DJ tot 01.00 uur doorgaan, dit hebben we verlengt tot 02.00 uur en uiteindelijk stopt hij pas om 03.00 uur voor de laatste gasten. Om 02.00 uur doen wij wel een laatste dans. Op de remix van ‘Is this Love’ van Bob Marley terwijl de gasten om ons heen staan met sterretjes. Wauw, weer een kippenvel moment. Zo gaaf!

Jesse en ik besluiten om 02.30 uur naar onze kamer te gaan. De rest kan nog even doorgaan. Stiekem genieten we daar nog even van mee, want het balkon van de bruidssuite kijkt uit op de feestende gasten. Als koning en koningin zwaaien we nog een keer naar iedereen en ploffen we neer op de balkonbedjes. Waar we de mooiste momenten met elkaar doornemen en onze laatste drankje opdrinken.

De volgende ochtend ontbijten we nog gezellig met alle gasten en krijgen we nog een aantal prachtige speeches van vrienden. De gasten vertrekken in groepjes vanuit het hotel in de bergen, weer terug naar de bewoonde wereld. Wij als laatste en vertrekken richting de Spaanse kust voor onze huwelijksreis.

“Wij kozen ervoor te gaan trouwen omdat wij onze liefde wilden bevestigen en onze liefde voor elkaar wilden vieren, omringt door lieve vrienden en familie. Een bruiloft kost je veel energie, tijd en geld, maar als ik alle stelletjes één tip mag geven; Ga er toch voor! Het is het allemaal absoluut waard. Het is zo bijzonder om zo’n dag samen te ervaren. Jesse en ik hebben zoveel ‘mental pictures’ gemaakt die we nooit meer gaan vergeten. Wij zijn onze ceremoniemeester Wendy, fotograaf Duy en al onze vrienden en familie meer dan dankbaar voor alles wat zij voor ons hebben gedaan. De reis naar Spanje, de mooie speeches, de lieve gebaren.. Muchas Muchas Gracias!!”